25 خرداد 1401 0 1631 سلامت .
انتخاب یک حیوان خانگی مناسب با مشخص کردن جایگاه آن در خانه شما آغاز می شود. دکتر کلی اوکس به بررسی موضوع پیوستن یک حیوان به خانواده و چگونگی تاثیر آن بر رشد فرزندان می پردازد.
اگر به سراغ کتاب های کودکان بروید احتمال خیلی زیاد قهرمان داستان به جای یک انسان یک حیوان است. از کرم های ابریشم به سایر گرسنه گرفته تا نهنگ های عظیم الجسه، بچه ها در تمام نقاط دنیا شیفته و مجذوب حیوانات هستند. در حالی که شخصیت های یک کتاب از واقعیت فاصله زیادی دارند، داشتن حیوانات خانگی می تواند درک بهتری را درباره دنیای حیوانات منتقل کند و باعث برقراری ارتباط عمیقی می شود که کودکان را با مهارت های مختلفی آشنا می کند.
فهم این ارتباط نه تنها به والدین کمک می کند که بهترین حیوان خانگی را برای فرزندشان انتخاب کنند، بلکه به آنها بینش عمیق تری در مورد عواملی که یک پیوند موفق را ایجاد می کنند، می دهد.
برای بسیاری از افراد، حیوانات خانگی اعضای خانواده بسیار دوست داشتنی هستند که در بسیاری از مراحل زندگی ما را همراهی می کنند. آنها می توانند به زوج ها کمک کنند تا رابطه خود را تقویت کنند، به عنوان همبازی برای کودکان خردسال عمل کنند و هنگامی که بچه ها در خانه نیستند همواره کنار والدین هستند. یک مطالعه در ایالات متحده نشان داد که 63٪ از خانواده هایی که کودک زیر 12 ماه دارند یک حیوان خانگی داشتند و در استرالیا نشان داد که مالکیت حیوانات خانگی در زمانی که بچه ها مدرسه را شروع می کنند 10٪ افزایش یافته است.
بسیاری از والدین به طور شهودی احساس می کنند که مراقبت از یک حیوان می تواند درس های ارزشمندی در مورد مراقبت، مسئولیت پذیری و همدلی به کودکان ارائه دهد. مگان مولر، دانشیار تعامل انسان و حیوان در دانشگاه تافتز، ایالات متحده، می‌گوید: «به‌ویژه برای نوجوانان، واقعاً مهم است که یاد بگیرند به تفاوت دیدگاه ها احترام بگذارند. آموختن از یک حیوان خیلی ساده از آموختن از افراد بزرگسال است.»
اما ادعاها در مورد تأثیرات مفید حیوانات خانگی بر کودکان فراتر می رود و نشان می دهد که حیوانات خانگی می توانند بر مهارت های اجتماعی، سلامت جسمی و حتی رشد شناختی کودکان تأثیر بگذارند و نگهداری از آنها با سطوح بالاتری از همدلی همراه است. برای کودکان مبتلا به اوتیسم و خانواده های آنها، مراقبت از حیوان خانگی ممکن است به کاهش استرس و ایجاد فرصت هایی برای ایجاد پیوندهای حمایتی کمک کند.
تحقیقات دیگر نشان می دهد که حیوانات در حین انجام فعالیت هم بر کودکان تاثیر می گذارند. در یک مطالعه، زمانی که سگی در اتاق بود، کودکان خطاهای کمتری در یک کار طبقه‌بندی اشیاء مرتکب شدند و نیاز به کمک جزئی در حل مسائل داشتند.
تعامل با حیوانات و افراد دیگر
آیا حیوانات خانگی واقعا ریشه همه این مزایا هستند یا فقط فکر می کنیم که آنها هستند؟ هیلی کریستین، دانشیار دانشکده جمعیت و سلامت جهانی در دانشگاه استرالیای غربی در پرث، یکی از محققانی است که تلاش می کند علت را از معلول باز کند.
کریستین و همکارانش با استفاده از داده های یک مطالعه بر روی 4000 کودک در سنین پنج و هفت، دریافتند که مالکیت حیوان خانگی مشکل پرخاشگری را کمتر و رفتارهای اجتماعی صحیح را بیشتر کرده است. در تحقیقات جداگانه، آنها دریافتند که کودکان 2 تا 5 ساله با یک سگ در خانوادگی فعال تر هستند، زمان کمتری را با وسایل دیجیتالی می گذرانند و به طور متوسط نسبت به آنهایی که حیوان خانگی ندارند بیشتر می خوابند.
مهمتر از همه، این فعالیت بدنی تسهیل شده همراه با سگ مانند رفتن به پیاده روی خانوادگی بود که تفاوت را ایجاد کرد.
سپس در تحقیقی که سال گذشته منتشر شد، این دو قطعه از پازل را کنار هم قرار دادند. پس از کنترل عواملی مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی، محققان دریافتند کودکانی که به طور منظم فعالیت بدنی مرتبط با سگ را انجام می‌دهند، نتایج رشدی بهتری دارند.
کریستین که همچنین محقق ارشد موسسه تله‌تون کیدز است، می‌گوید: «در واقع می‌توانیم بگوییم که نگه داری و تعامل با حیوانات خانگی در سنین کودکی، این مزایای اضافی را از نظر رشد اجتماعی-عاطفی آنها به همراه دارد» .
این بدان معنا نیست که هر خانواده باید یک حیوان خانگی داشته باشد - یا هر بچه ای که سگ دارد بهتر از بقیه بچه هاست. مسائل رفتاری، نیازهای پیچیده پزشکی و هزینه های مراقبت از یک حیوان، همگی می توانند زندگی با یک حیوان خانگی چالشی تر کنند. خانواده‌هایی که در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که دوستدار حیوانات خانگی نیستند، با موانع بیشتری روبرو هستند. مولر می‌گوید: «فکر نمی‌کنم ما هرگز به نقطه‌ای برسیم که توصیه کنیم هر کسی که بچه دارد یک سگ داشته باشد.»
در واقع، مولر بررسی کرد که آیا نوجوانانی که حیوان خانگی داشتند در طول همه‌گیری کووید-19 سلامتی روانی بهتری داشتند یا خیر. تحقیقات نشان داد که هیچ تفاوتی ندارد. او می گوید: «فرضیه من این است که کووید یک عامل استرس زای بزرگ بود و احتمالا فقط یک عامل برای غلبه بر آن کافی نیست.
همچنین ممکن است این بیماری همه گیر یکی از راه هایی را که زندگی با سگ می تواند به ما کمک کند متوقف کند. مولر می‌گوید: «ما از تعامل با سگ از مزایای اجتماعی زیادی برخوردار می‌شویم، اما این راه نیز وجود دارد که حیوانات می‌توانند تعامل اجتماعی با افراد دیگر را تسهیل کنند». در طول قرنطینه، نوجوانان ممکن است به پیاده‌روی روزانه سگ‌های خود پایبند باشند، اما از مکالمه با دیگر افراد اجتناب می‌کنند و همان چند لحظه از تعامل اجتماعی را که داشتند را هم از دست می‌دهند.
ایجاد یک رابطه قوی
وقتی صحبت از تأثیر مثبت حیوانات خانگی بر کودکان می شود، نکته اصلی وضعیت رابطه آنها است - نه فقط زندگی کردن زیر یک سقف. مولر می‌گوید: «به نظر می‌رسد کیفیت رابطه پیش‌بینی‌کننده بهتری برای برخی از این پیامدهای سلامتی است تا اینکه حتما حیوان خانگی در خانه داشته باشید.
وقت گذراندن با حیوان خانگی یکی از عوامل است. اگر خواهر یا برادر شما یک همستر دارد که در اتاق آنها زندگی می کند، بعید است که به اندازه یک سگ خانوادگی که هر روز بعد از مدرسه با آن قدم می زنید، وابسته شوید.
سن کودک همچنین می تواند به تعیین استحکام رابطه با حیوان خانگی اش کمک کند. کودکان بین 6 تا 10 سال با حیواناتی بیشتر شبیه انسان هستند مانند گربه ها و سگ ها پیوندهای قوی تری نسبت به پرندگان و ماهی ها ایجاد می کنند. اما کودکان بزرگ‌تر، بین 11 تا 14 سال، گزارش می‌دهند که به همان اندازه که به سگ‌ها یا گربه‌هایشان وابسته هستند، به گونه‌های کمتر مرتبط از جمله موش‌ها وابسته هستند.
پویایی خانواده نیز نقش مهمی دارد. در استرالیا کودکان بدون خواهر و برادر می توانند رابطه ویژه ای حیوانات خانگی برقرار کنند، شاید به این دلیل که آنها گاهی اوقات به عنوان یک خواهر یا برادر جانشین عمل می کنند. کریستین می‌گوید: «والدین به فرزندشان اجازه می‌دهند که به تنهایی یک کار را انجام دهد اگر با یک خواهر یا برادر یا دوستش برود. "و حدس بزنید چه چیز دیگری؟ یک سگ."
تحقیقات نشان داده است که نوزادانی که با یک سگ در خانه هستند خیلی بهتر می توانند تا سن ده ماهگی صورت حیوانات را شناسایی کنند
حیوانات خانگی حتی می توانند به تعاملات اجتماعی در خانواده کمک کنند. در خانواده‌هایی که فرزندی را به سرپرستی گرفته اند، وجود یک حیوان خانگی می توانند ارتباط برقرار کردن بین والدین و بچه ها را بهبود بخشد.
وقتی که بچه ها حیوانات خانگی خود را میشناسند کم کم یاد میگیرند که با حیوانات دیگر هم ارتباط خوبی داشته باشند. جان بردشاو، محقق سابق رفتار حیوانات خانگی در دانشگاه بریستول و نویسنده چندین کتاب در زمینه زندگی گربه ها و سگ ها ، می‌گوید: «آنها به نوعی از حیوان خانگی خود یاد میگیرند که چگونه به طور کلی درک، همدلی و پاسخگویی به حیوانات داشته باشند.
یک مطالعه در بریتانیا نشان داد که کودکانی که در خانه حیوانات خانگی داشتند، به احتمال زیاد در مورد حیوانات نظر دیگری داشتند، یعنی فکر می کردند که حیوانات افکار و احساسات دارند.
او می‌گوید: «شما می‌توانید انواع و اقسام داستان‌های تخیلی در مورد یک شیر در سر داشته باشید، اما تا زمانی که کسی شما را به آفریقا نبرد، هرگز در طبیعت با آنها روبرو نخواهید شد». "اما یک سگ یا یک گربه در دسترس هستند و می توانند به شما بفهمانند که واقعا حیوان بودن چگونه است، حیوانات انسان نیستند، آنها زندگی بسیار ویژه ای دارند که متعلق به آنهاست نه ما."
حتی نوزادان خردسال نیز از تماشا کردن حیوانات خیلی چیزها یاد می گیرند. پژوهشی که توسط Karinna Hurley و Lisa Oakes در دانشگاه کالیفرنیا انجام شد، نشان داد که نوزادان در خانواده‌هایی که حیوان خانگی دارند در تشخیص چهره حیوانات تا ۱۰ ماهگی بهتر از نوزادان بدون حیوان خانگی هستند.
علاوه بر این، رابطه کودک با حیوان خانگی خود می تواند پیوند خوبی را با طبیعت فراهم کند. برادشاو می‌گوید: « داشتن یک حیوان خانگی که حتی کمی هم شلوغ است و خانه را به هم می ریزد، راه خوبی برای ایجاد این ارتباطات است.»
حیوانات درباره بچه ها چه فکری می کنند؟
به خاطر سپردن منشأ وحشی حیوانات خانگی مان می‌تواند به ما بینشی درباره نحوه نگاه آنها به خانواده هایمان بدهد.
سگ ها طوری تکامل یافته اند که در کنار انسان ها زندگی کنند و این پتانسیل را دارند که پیوندهای بسیار قوی با ما ایجاد کنند. از سوی دیگر، گربه ها موجوداتی منفرد هستند. با این حال، به نظر می رسد که آنها هم صاحبان خود را به عنوان یک خانواده در نظر می گیرند. برادشاو در کتاب خود با عنوان «حیوانات در میان ما» می‌نویسد: «گربه‌های ما با بالا بردن دم و مالیدن بدنشان دور پاهایمان از ما استقبال می‌کنند. دقیقاً همان کاری که هنگام ملاقات با گربه دیگری انجام می‌دهند که به خوبی میشناسند یا عضوی از خانواده‌شان هستند».
اما اینکه آیا این رابطه خویشاوندی برای کودکان هم وجود دارد یا خیر، به تجربیات اولیه زندگی خود حیوان خانگی بستگی دارد.
هم گربه‌ها و هم سگ‌ها یک بازه زمانی کوتاه برای شناخت و یادگیری دارند، برای توله‌سگ‌ها این سن بین هشت تا 16 هفتگی است، آنها می توانند با انواع افرادی که ممکن است در زندگی خود روبرو شوند آشنا شوند. بردشاو می گوید: «ما می دانیم که اگر توله سگ ها یا بچه گربه ها تا زمانی که به شش ماهگی یا بیشتر می رسند، اصلاً بچه ها را ملاقات نکرده باشند، بسته به خلق و خوی اصلی آنها، می توانند واکنش های بسیار نامطلوبی از خود نشان دهند. این نشان می دهد که آنها واقعا کودکان را به عنوان انسان نمی شناسند، مگر اینکه به عنوان یک گروه از انسان ها به آنها معرفی شده باشند.
این کاملاً منطقی است وقتی از دید حیوان به آن نگاه می‌کنید، او می‌گوید: "کودک هیچ شباهتی به یک انسان بالغ ندارد. خیلی کوچکتر است، نمی‌تواند بایستد، صداهای بسیار متفاوتی از یک انسان بالغ ایجاد می‌کند. و بوی آن با یک انسان بالغ بسیار متفاوت است."
کودکان حیوانات خانگی را به عنوان مهم ترین موجودات زندگیشان می دانند اما حیوانات برای شناختن به زمان نیاز دارند.
درک اینکه یک حیوان خانگی چگونه دنیا را می بیند بذای حفظ رابطه نزدیک با آنها بسیار مهم است. اگر یک گربه روی تخت یا کالسکه جدیدی که به خانه آورده شده ادرار کند، نباید به سرعت نتیجه گیری کنیم. بردشاو می‌گوید: «اگر طرز فکر گربه‌ها را ندانید، ممکن است فکر کنید، «اوه، گربه چون فهمیده است که من قرار است بچه دار شوم پس واکنش نشان می دهد». "اما در واقع، آنها نمی دانند. اغلب اوقات گره ها برای اینکه محل زندگی خود را از نظر بویایی نشانه گذاری کنند این عمل را انجام می دهند."
برادشاو می‌گوید، هم گربه‌ها و هم سگ‌ها به شدت به بینی خود متکی هستند، بنابراین داشتن تعداد زیادی بوهای جدید در خانه مانند این است که "به خانه می‌آیید و متوجه می‌شوید که کسی دیوارهای شما را کاملا مخالف رنگ کرده است." از طرف دیگر، رایحه های آشنا می توانند آنها را خوشحال کنند. در یک آزمایش، برادشاو و همکارانش تی شرتی را که توسط صاحب سگ پوشیده شده بود، در تخت خود قرار دادند. او می‌گوید: «به نظر می‌رسید که آن بوی آشنا برای سگ ها معجزه می‌کرد، آنها بسیار آرام‌تر بودند.
انسان سازی نکردن حیوانات خانگی ما، به این معنی که انتظار داشته باشیم آنها مانند انسان فکر کنند و رفتار کنند، در مورد ایمنی کودک بسیار مهم است. برادشاو می گوید: "شما هرگز نمی توانید 100٪ مطمئن باشید که یک سگ در هر موقعیتی چه واکنشی نشان می دهد." "شرایط زیادی وجود دارد که می تواند باعث رفتار عجیب حیوان خانگی شود، شاید رفتاری که صاحبش تا به حال ندیده باشد."
در نهایت، هر رابطه کودک با حیوان خانگی اش منحصر به فرد است، با ویژگی‌ها، مزایا و مشکلات خاص خود. محققان تازه شروع به درک این موضوع کرده‌اند که چه چیزی باعث می‌شود رابطه کودک با حیوان خانگی‌اش برای دو طرف سودمند باشد. مولر می گوید: «هر چه بیشتر تحقیق می کنیم بیشتر به متفاوت بودن روابط پی می بریم.»
در این میان، خود کودکان حیوانات خانگی را به عنوان برخی از مهم ترین موجودات زندگی خود در نظر می گیرند و همراهان حیوانی خود را مایه آرامش و تکیه گاه عاطفی و حتی محرم اسرار خود می دانند. برادشاو می‌گوید: «تعیین مقدار برخی از این مزایا بسیار دشوار است، زیرا کاملا منحصر به فرد هستند و به سختی می شود آمار دقیق در آورد. فقط به این دلیل که خیلی ملموس نیست و به راحتی قابل اندازه گیری نیست، به این معنی نیست که نباید واقعی باشد.»
اگر به سراغ کتاب های کودکان بروید احتمال خیلی زیاد قهرمان داستان به جای یک انسان یک حیوان است. از کرم های ابریشم به سایر گرسنه گرفته تا نهنگ های عظیم الجسه، بچه ها در تمام نقاط دنیا شیفته و مجذوب حیوانات هستند. در حالی که شخصیت های یک کتاب از واقعیت فاصله زیادی دارند، داشتن حیوانات خانگی می تواند درک بهتری را درباره دنیای حیوانات منتقل کند و باعث برقراری ارتباط عمیقی می شود که کودکان را با مهارت های مختلفی آشنا می کند.
فهم این ارتباط نه تنها به والدین کمک می کند که بهترین حیوان خانگی را برای فرزندشان انتخاب کنند، بلکه به آنها بینش عمیق تری در مورد عواملی که یک پیوند موفق را ایجاد می کنند، می دهد.
برای بسیاری از افراد، حیوانات خانگی اعضای خانواده بسیار دوست داشتنی هستند که در بسیاری از مراحل زندگی ما را همراهی می کنند. آنها می توانند به زوج ها کمک کنند تا رابطه خود را تقویت کنند، به عنوان همبازی برای کودکان خردسال عمل کنند و هنگامی که بچه ها در خانه نیستند همواره کنار والدین هستند. یک مطالعه در ایالات متحده نشان داد که 63٪ از خانواده هایی که کودک زیر 12 ماه دارند یک حیوان خانگی داشتند و در استرالیا نشان داد که مالکیت حیوانات خانگی در زمانی که بچه ها مدرسه را شروع می کنند 10٪ افزایش یافته است.
بسیاری از والدین به طور شهودی احساس می کنند که مراقبت از یک حیوان می تواند درس های ارزشمندی در مورد مراقبت، مسئولیت پذیری و همدلی به کودکان ارائه دهد. مگان مولر، دانشیار تعامل انسان و حیوان در دانشگاه تافتز، ایالات متحده، می‌گوید: «به‌ویژه برای نوجوانان، واقعاً مهم است که یاد بگیرند به تفاوت دیدگاه ها احترام بگذارند. آموختن از یک حیوان خیلی ساده از آموختن از افراد بزرگسال است.»
اما ادعاها در مورد تأثیرات مفید حیوانات خانگی بر کودکان فراتر می رود و نشان می دهد که حیوانات خانگی می توانند بر مهارت های اجتماعی، سلامت جسمی و حتی رشد شناختی کودکان تأثیر بگذارند و نگهداری از آنها با سطوح بالاتری از همدلی همراه است. برای کودکان مبتلا به اوتیسم و خانواده های آنها، مراقبت از حیوان خانگی ممکن است به کاهش استرس و ایجاد فرصت هایی برای ایجاد پیوندهای حمایتی کمک کند.
تحقیقات دیگر نشان می دهد که حیوانات در حین انجام فعالیت هم بر کودکان تاثیر می گذارند. در یک مطالعه، زمانی که سگی در اتاق بود، کودکان خطاهای کمتری در یک کار طبقه‌بندی اشیاء مرتکب شدند و نیاز به کمک جزئی در حل مسائل داشتند.
تعامل با حیوانات و افراد دیگر
آیا حیوانات خانگی واقعا ریشه همه این مزایا هستند یا فقط فکر می کنیم که آنها هستند؟ هیلی کریستین، دانشیار دانشکده جمعیت و سلامت جهانی در دانشگاه استرالیای غربی در پرث، یکی از محققانی است که تلاش می کند علت را از معلول باز کند.
کریستین و همکارانش با استفاده از داده های یک مطالعه بر روی 4000 کودک در سنین پنج و هفت، دریافتند که مالکیت حیوان خانگی مشکل پرخاشگری را کمتر و رفتارهای اجتماعی صحیح را بیشتر کرده است. در تحقیقات جداگانه، آنها دریافتند که کودکان 2 تا 5 ساله با یک سگ در خانوادگی فعال تر هستند، زمان کمتری را با وسایل دیجیتالی می گذرانند و به طور متوسط نسبت به آنهایی که حیوان خانگی ندارند بیشتر می خوابند.
مهمتر از همه، این فعالیت بدنی تسهیل شده همراه با سگ مانند رفتن به پیاده روی خانوادگی بود که تفاوت را ایجاد کرد.
سپس در تحقیقی که سال گذشته منتشر شد، این دو قطعه از پازل را کنار هم قرار دادند. پس از کنترل عواملی مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی، محققان دریافتند کودکانی که به طور منظم فعالیت بدنی مرتبط با سگ را انجام می‌دهند، نتایج رشدی بهتری دارند.
کریستین که همچنین محقق ارشد موسسه تله‌تون کیدز است، می‌گوید: «در واقع می‌توانیم بگوییم که نگه داری و تعامل با حیوانات خانگی در سنین کودکی، این مزایای اضافی را از نظر رشد اجتماعی-عاطفی آنها به همراه دارد» .
این بدان معنا نیست که هر خانواده باید یک حیوان خانگی داشته باشد - یا هر بچه ای که سگ دارد بهتر از بقیه بچه هاست. مسائل رفتاری، نیازهای پیچیده پزشکی و هزینه های مراقبت از یک حیوان، همگی می توانند زندگی با یک حیوان خانگی چالشی تر کنند. خانواده‌هایی که در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که دوستدار حیوانات خانگی نیستند، با موانع بیشتری روبرو هستند. مولر می‌گوید: «فکر نمی‌کنم ما هرگز به نقطه‌ای برسیم که توصیه کنیم هر کسی که بچه دارد یک سگ داشته باشد.»
در واقع، مولر بررسی کرد که آیا نوجوانانی که حیوان خانگی داشتند در طول همه‌گیری کووید-19 سلامتی روانی بهتری داشتند یا خیر. تحقیقات نشان داد که هیچ تفاوتی ندارد. او می گوید: «فرضیه من این است که کووید یک عامل استرس زای بزرگ بود و احتمالا فقط یک عامل برای غلبه بر آن کافی نیست.
همچنین ممکن است این بیماری همه گیر یکی از راه هایی را که زندگی با سگ می تواند به ما کمک کند متوقف کند. مولر می‌گوید: «ما از تعامل با سگ از مزایای اجتماعی زیادی برخوردار می‌شویم، اما این راه نیز وجود دارد که حیوانات می‌توانند تعامل اجتماعی با افراد دیگر را تسهیل کنند». در طول قرنطینه، نوجوانان ممکن است به پیاده‌روی روزانه سگ‌های خود پایبند باشند، اما از مکالمه با دیگر افراد اجتناب می‌کنند و همان چند لحظه از تعامل اجتماعی را که داشتند را هم از دست می‌دهند.
ایجاد یک رابطه قوی
وقتی صحبت از تأثیر مثبت حیوانات خانگی بر کودکان می شود، نکته اصلی وضعیت رابطه آنها است - نه فقط زندگی کردن زیر یک سقف. مولر می‌گوید: «به نظر می‌رسد کیفیت رابطه پیش‌بینی‌کننده بهتری برای برخی از این پیامدهای سلامتی است تا اینکه حتما حیوان خانگی در خانه داشته باشید.
وقت گذراندن با حیوان خانگی یکی از عوامل است. اگر خواهر یا برادر شما یک همستر دارد که در اتاق آنها زندگی می کند، بعید است که به اندازه یک سگ خانوادگی که هر روز بعد از مدرسه با آن قدم می زنید، وابسته شوید.
سن کودک همچنین می تواند به تعیین استحکام رابطه با حیوان خانگی اش کمک کند. کودکان بین 6 تا 10 سال با حیواناتی بیشتر شبیه انسان هستند مانند گربه ها و سگ ها پیوندهای قوی تری نسبت به پرندگان و ماهی ها ایجاد می کنند. اما کودکان بزرگ‌تر، بین 11 تا 14 سال، گزارش می‌دهند که به همان اندازه که به سگ‌ها یا گربه‌هایشان وابسته هستند، به گونه‌های کمتر مرتبط از جمله موش‌ها وابسته هستند.
پویایی خانواده نیز نقش مهمی دارد. در استرالیا کودکان بدون خواهر و برادر می توانند رابطه ویژه ای حیوانات خانگی برقرار کنند، شاید به این دلیل که آنها گاهی اوقات به عنوان یک خواهر یا برادر جانشین عمل می کنند. کریستین می‌گوید: «والدین به فرزندشان اجازه می‌دهند که به تنهایی یک کار را انجام دهد اگر با یک خواهر یا برادر یا دوستش برود. "و حدس بزنید چه چیز دیگری؟ یک سگ."
تحقیقات نشان داده است که نوزادانی که با یک سگ در خانه هستند خیلی بهتر می توانند تا سن ده ماهگی صورت حیوانات را شناسایی کنند
حیوانات خانگی حتی می توانند به تعاملات اجتماعی در خانواده کمک کنند. در خانواده‌هایی که فرزندی را به سرپرستی گرفته اند، وجود یک حیوان خانگی می توانند ارتباط برقرار کردن بین والدین و بچه ها را بهبود بخشد.
وقتی که بچه ها حیوانات خانگی خود را میشناسند کم کم یاد میگیرند که با حیوانات دیگر هم ارتباط خوبی داشته باشند. جان بردشاو، محقق سابق رفتار حیوانات خانگی در دانشگاه بریستول و نویسنده چندین کتاب در زمینه زندگی گربه ها و سگ ها ، می‌گوید: «آنها به نوعی از حیوان خانگی خود یاد میگیرند که چگونه به طور کلی درک، همدلی و پاسخگویی به حیوانات داشته باشند.
یک مطالعه در بریتانیا نشان داد که کودکانی که در خانه حیوانات خانگی داشتند، به احتمال زیاد در مورد حیوانات نظر دیگری داشتند، یعنی فکر می کردند که حیوانات افکار و احساسات دارند.
او می‌گوید: «شما می‌توانید انواع و اقسام داستان‌های تخیلی در مورد یک شیر در سر داشته باشید، اما تا زمانی که کسی شما را به آفریقا نبرد، هرگز در طبیعت با آنها روبرو نخواهید شد». "اما یک سگ یا یک گربه در دسترس هستند و می توانند به شما بفهمانند که واقعا حیوان بودن چگونه است، حیوانات انسان نیستند، آنها زندگی بسیار ویژه ای دارند که متعلق به آنهاست نه ما."
حتی نوزادان خردسال نیز از تماشا کردن حیوانات خیلی چیزها یاد می گیرند. پژوهشی که توسط Karinna Hurley و Lisa Oakes در دانشگاه کالیفرنیا انجام شد، نشان داد که نوزادان در خانواده‌هایی که حیوان خانگی دارند در تشخیص چهره حیوانات تا ۱۰ ماهگی بهتر از نوزادان بدون حیوان خانگی هستند.
علاوه بر این، رابطه کودک با حیوان خانگی خود می تواند پیوند خوبی را با طبیعت فراهم کند. برادشاو می‌گوید: « داشتن یک حیوان خانگی که حتی کمی هم شلوغ است و خانه را به هم می ریزد، راه خوبی برای ایجاد این ارتباطات است.»
حیوانات درباره بچه ها چه فکری می کنند؟
به خاطر سپردن منشأ وحشی حیوانات خانگی مان می‌تواند به ما بینشی درباره نحوه نگاه آنها به خانواده هایمان بدهد.
سگ ها طوری تکامل یافته اند که در کنار انسان ها زندگی کنند و این پتانسیل را دارند که پیوندهای بسیار قوی با ما ایجاد کنند. از سوی دیگر، گربه ها موجوداتی منفرد هستند. با این حال، به نظر می رسد که آنها هم صاحبان خود را به عنوان یک خانواده در نظر می گیرند. برادشاو در کتاب خود با عنوان «حیوانات در میان ما» می‌نویسد: «گربه‌های ما با بالا بردن دم و مالیدن بدنشان دور پاهایمان از ما استقبال می‌کنند. دقیقاً همان کاری که هنگام ملاقات با گربه دیگری انجام می‌دهند که به خوبی میشناسند یا عضوی از خانواده‌شان هستند».
اما اینکه آیا این رابطه خویشاوندی برای کودکان هم وجود دارد یا خیر، به تجربیات اولیه زندگی خود حیوان خانگی بستگی دارد.
هم گربه‌ها و هم سگ‌ها یک بازه زمانی کوتاه برای شناخت و یادگیری دارند، برای توله‌سگ‌ها این سن بین هشت تا 16 هفتگی است، آنها می توانند با انواع افرادی که ممکن است در زندگی خود روبرو شوند آشنا شوند. بردشاو می گوید: «ما می دانیم که اگر توله سگ ها یا بچه گربه ها تا زمانی که به شش ماهگی یا بیشتر می رسند، اصلاً بچه ها را ملاقات نکرده باشند، بسته به خلق و خوی اصلی آنها، می توانند واکنش های بسیار نامطلوبی از خود نشان دهند. این نشان می دهد که آنها واقعا کودکان را به عنوان انسان نمی شناسند، مگر اینکه به عنوان یک گروه از انسان ها به آنها معرفی شده باشند.
این کاملاً منطقی است وقتی از دید حیوان به آن نگاه می‌کنید، او می‌گوید: "کودک هیچ شباهتی به یک انسان بالغ ندارد. خیلی کوچکتر است، نمی‌تواند بایستد، صداهای بسیار متفاوتی از یک انسان بالغ ایجاد می‌کند. و بوی آن با یک انسان بالغ بسیار متفاوت است."
کودکان حیوانات خانگی را به عنوان مهم ترین موجودات زندگیشان می دانند اما حیوانات برای شناختن به زمان نیاز دارند.
درک اینکه یک حیوان خانگی چگونه دنیا را می بیند بذای حفظ رابطه نزدیک با آنها بسیار مهم است. اگر یک گربه روی تخت یا کالسکه جدیدی که به خانه آورده شده ادرار کند، نباید به سرعت نتیجه گیری کنیم. بردشاو می‌گوید: «اگر طرز فکر گربه‌ها را ندانید، ممکن است فکر کنید، «اوه، گربه چون فهمیده است که من قرار است بچه دار شوم پس واکنش نشان می دهد». "اما در واقع، آنها نمی دانند. اغلب اوقات گره ها برای اینکه محل زندگی خود را از نظر بویایی نشانه گذاری کنند این عمل را انجام می دهند."
برادشاو می‌گوید، هم گربه‌ها و هم سگ‌ها به شدت به بینی خود متکی هستند، بنابراین داشتن تعداد زیادی بوهای جدید در خانه مانند این است که "به خانه می‌آیید و متوجه می‌شوید که کسی دیوارهای شما را کاملا مخالف رنگ کرده است." از طرف دیگر، رایحه های آشنا می توانند آنها را خوشحال کنند. در یک آزمایش، برادشاو و همکارانش تی شرتی را که توسط صاحب سگ پوشیده شده بود، در تخت خود قرار دادند. او می‌گوید: «به نظر می‌رسید که آن بوی آشنا برای سگ ها معجزه می‌کرد، آنها بسیار آرام‌تر بودند.
انسان سازی نکردن حیوانات خانگی ما، به این معنی که انتظار داشته باشیم آنها مانند انسان فکر کنند و رفتار کنند، در مورد ایمنی کودک بسیار مهم است. برادشاو می گوید: "شما هرگز نمی توانید 100٪ مطمئن باشید که یک سگ در هر موقعیتی چه واکنشی نشان می دهد." "شرایط زیادی وجود دارد که می تواند باعث رفتار عجیب حیوان خانگی شود، شاید رفتاری که صاحبش تا به حال ندیده باشد."
در نهایت، هر رابطه کودک با حیوان خانگی اش منحصر به فرد است، با ویژگی‌ها، مزایا و مشکلات خاص خود. محققان تازه شروع به درک این موضوع کرده‌اند که چه چیزی باعث می‌شود رابطه کودک با حیوان خانگی‌اش برای دو طرف سودمند باشد. مولر می گوید: «هر چه بیشتر تحقیق می کنیم بیشتر به متفاوت بودن روابط پی می بریم.»
در این میان، خود کودکان حیوانات خانگی را به عنوان برخی از مهم ترین موجودات زندگی خود در نظر می گیرند و همراهان حیوانی خود را مایه آرامش و تکیه گاه عاطفی و حتی محرم اسرار خود می دانند. برادشاو می‌گوید: «تعیین مقدار برخی از این مزایا بسیار دشوار است، زیرا کاملا منحصر به فرد هستند و به سختی می شود آمار دقیق در آورد. فقط به این دلیل که خیلی ملموس نیست و به راحتی قابل اندازه گیری نیست، به این معنی نیست که نباید واقعی باشد.»